Cumartesi günü için hazırlıklar tam gaz devam ediyor. Temamız çok farklı bişey olacaktı ama şuan için bu mümkün oldu. Bu defa fazla ağırlığın altına girdim sanırım ama elimden geleni yapmaya çalışacağım. Pasta, yiyecekler, kıyafetler, süsler hepsi benim elimden çıkacak.
Geçen sene süsleri unnado dan almıştım. Yiyecekleri ve pastayı da yaptırmıştım ama bu sene ben yapıyorum bakalım.
İndirimlerde sömürülenlerden arta kalanlardan:) Bu ara gözlük takıntım var fena halde.
Kahve ve taba uyumuyla çok severek aldığım gözlüğüm.
Ve nihayetinde bitti. İlk diktiğim kaban oldu kendisi. Siyah kaşe kumaştan dikildi. Aralık 2012 104 numaralı model. Orjinalinde apoletler var ve ilik açılmış. Ben apoletleri yapmadım, ilik yerine de çıtçıt kullandım.
Hakim yakayı erkek yakadan daha çok seviyorum ben. Onun için bu modelde en çok hoşuma giden yakası oldu.
İç astar olarak beyaz siyah tercih ettim.
Renkleri çok seviyorum. Bu ara ne kadar çok siyaha takılsamda, her daim renkli giyinmeyi severim. Tabi renkli takı ve tokaları da. Bunlarda en sevdiklerimden bazıları.
Agatha'lar biz üniveristedeyken çok modaydı. Şimdi pek gözüme takılmıyor. Seviyordum ve hala da seviyorum ben bu minik köpecikleri:)
Bu tokaları da Kızılay'dan tanesi 2,5 TL ya aldım ama Ulus'ta toptancılarda 12'li paketi 10 TL'di. Fiyat iyi ama ben 12 tane aynı tip tokayı napim dedim ve almadım. Bir kaç arkadaş beraber alınabilir tabi.
Geçenlerde İnstagram'da paylaşmıştım ilk kumaş boyama tecrübemi. Sonuç bu kırlent oldu. İlk boyamam olduğu için ve stencil olmadığı için elimde, önce kağıtla şablon çıkarıp yaptım ama o çok sağlıklı olmadı. Daha sonra röntgenden şablon çıkardım, o fena olmadı ama çok çok beğendiğim söylenemez. Kumaş boyama da ilk tecrübem olduğu için, biraz bulaşmalar oldu tabi.
Kumaş baskı, boyama konusunda daha detaylı bir post hazırlamayı düşünüyorum, biraz daha tecrübe kazanmam lazım.
Birkaç bilgisayar çıktısı, bir çerçeve ve sonuç. Aklımda daha başka bir fikir vardı ama tamamen spontane gelişti bu iş. Sonucu beğendim ama.
Bu aralar koşturmacadan ve Beren'in büyüme kaynaklı üzerimden inmeyişinden kendime çok az zamanım kalıyor. Yoksa kafamda yine bir sürü şey var.
Mesela bu lavanta keselerinden yapıp yeni gardrobumuza koymak istiyorum.
Beren'in dolabına bu kumaş sepetlerden yapmak istiyorum.
Yine Beren'in odasına bu süslerden yapıp, asmak istiyorum.
Banyoma bu kumaş torbadan dikmek istiyorum.
Ve bu iki rengin beni delirttiği yerde yaşamak istiyorum. Bakınca bile içim huzur doluyor ya.
Blogta bir sessizlik hakim. Bu boşluktan değil, elimdeki işin uzamasından malesef. Manto dikiyorum bu ara. Ne yalan söyliyeyim geçen sene bu zamanlar hatırlıyorum manto diken blogger arkadaşlarıma bakınca, benim için mucize gibi geliyordu. Aradan geçen süre zarfında kendimi iyi geliştirmişim doğrusu.
Manto bitmek üzere. Astarından pek memnun kalmadım sanırım bugün o değişecek. Düğmelerde dikildimi bitmiştir. Aslında gözüm hep mantolara, parkalara kayıyor ama bu elimde çok süründüğü için bu ara başka işler peşindeyim. Yine de bana belli olmaz. Şimdi yazarken buldum galiba: "Anladım ki ben son dakika insanıyım":)
Tüvit ceket son dönemlerin modası. Dikimi zor değil. Yumuşak bir kumaş olduğundan kolay dikiliyor. Biraz kalın oluşu zorladı bazen. Ayrıca şunuda belirtmeliyim ki çok çabuk dikişi açılan bir kumaş türü.
İlk evlendiğimizde yatak odamız için aldığımız bu abajurun birisi taşınırken böyle ezilince bende kumaşla kaplamaya karar verdim. Koltuklarıma ve salonuma uygun olması açısından bej rengi tercih ettim.
Kumaşı abajurun ölçülerinde kestim. Prit yapıştırıcılar bunun için yeterli oluyor. Yapıştırıcıyı kumaşa sürerek, abajura yapıştırdım. Alt ve üste kalan kumaşları çentikler atarak, arkaya doğru onları da yapıştırdım. O düzensiz görüntü gitsin diye kurdela ile çevirdim.
Işıklı hali.
Işıksız hali.
