yeni kumaşlar

14:13 Unknown 2 Comments



Bunlardan birsürü bişeyler yapasım var ama vaktim çok sınırlı. Evde olsam da sadece hobilerimlen ilgilensem olmaz mı?






Evde olmayı ya da yarım gün çalışmayı çok isterdim. Aslında çabuk sıkılan bi insanım ev hanımlığı bana göre değil ama benim derdim Beren:( Onunla topu topu beraber 3 saat ya geçiriyorum ya geçirmiyorum. Bi yerde okumuştum (ama nerde olduğunu unuttuğum için affola); "annelik gönüllü vicdan azabı çekmektir" diyordu. Aynen de onu yaşıyorum şu an. Yanında değilim yemeğini yedi mi, uyudu mu kalktı mı, bi yeri acıdı mı, sevgi görmek istedi mi, sokulup annesinin kokusunu duymak istedi mi...... diyerek bu liste uzayıp gidiyor. İçim hiç rahat değil. Çok iyi bakıldığını bilmek isterdim. Ya da beraber vakit geçirip eksiklerini tamamlamak, oynamak, koklamak, boğuşmak, hikaye okumak ve şarkı söylemek.



Ben istemezdim kızımı özlediğim için içten içe ağlamak:(

2 yorum:

  1. Merhaba blogunuzu geziyorum ve takibe aldım. Yazıyı okuyunca kendi halim geldi aklıma. Çalışan annelerin çocukları dedim içimden. Ben de hep tedirgindim bakıcıya bıraktığım dönemlerde hatta anaokulu yıllarında bile çok düşünüyordum. Şimdi ikisi de ilköğretimde ama hala ben okuldayken ne yapıyorlar acaba diye düşünüyorum. Çok zor anne olmak. Bir o kadar da güzel. Sevgiler. :)

    YanıtlaSil
  2. Malesef anne olmak güzel ama bir o kadar da yorucu. Beden yorgunluğundan çok ruhun yoruluyor işte:(

    YanıtlaSil